Το περιστατικό αφορά δόντια με παθολογικές αποτριβές, τα οποία έχουν ”φαγωθεί” και μικρύνει λόγω σφιξίματος κατά τον ύπνο (βρυγμός)

Η ασθενής παραπονείται πως τα δόντια της δε φαίνονται τόσο σε ηρεμία ενώ φαίνονται ελάχιστα στο χαμόγελο Η εξέταση επιβεβαίωσε τις παρατηρήσεις αυτές. Η διάγνωση έδειξε, πως υπήρχουν εκτεταμένες αποτριβές στα φυσικά δόντια λόγω άσκησης μεγάλων δυνάμεων (σφίξιμο-βρυγμός) με αποκαλυμμένες επιφάνειες οδοντίνης (σ.σ. εσωτερική στοιβάδα του δοντιού). Η κάλυψη των επιφανειών αυτών καθίσταται απαραίτητη αλλιώς η καταστροφή των δοντιών θα εξελίσσεται και σε λίγο καιρό θα υπάρξει ανάγκη για απονευρώσεις των δοντιών. Το περιστατικό θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με ορθοδοντική μετακίνηση καθώς το συγκλεισιακό σχήμα 2ης Τάξης μας περιορίζει όσον αφορά στις προσθετικές επιλογές μας ( τα πάνω δόντια καλύπτουν πολύ τα κάτω δόντια). Η ασθενής ενημερώθηκε σχετικώς, εντούτοις αρνήθηκε την ορθοδοντική θεραπεία

Έγινε η αισθητική και η λειτουργική ανάλυση (Digital Smile Design) και συγκολλήθηκε στα δόντια η προεπισκόπηση με σύνθετες ρητίνες (bonded mockup). Η προεπισκόπηση θα παραμείνει στο στόμα επί 2-3 μήνες και θα είναι πλήρως λειτουργική. Στο διάστημα αυτό θα δοκιμαστούν όλες οι αλλαγές που σχεδιάζονται για τις τελικές αποκαταστάσεις (όψεις πορσελάνης)

Η αισθητική ανάλυση έδειξε πως το μήκος των πρόσθιων άνω έπρεπε να αυξηθεί κατά 1,5-2,00 χλστ. Μια τέτοια επιμήκυνση όμως είναι πιθανό να αυξήσει τον κίνδυνο σπασίματος των δοντιών εξαιτίας της δυσμενούς ΙΙ Τάξης της σύγκλεισης. Αποφασίσαμε μεγαλώουμε το ύψος των κάτω πίσω δοντιών ώστε να βελτιωθεί η σχέση των πρσθίων δοντιών και να μη χρειαστεί να τροχίσουμε ΚΑΘΟΛΟΥ τα φυσικά της δόντια (αύξηση της Κάθετης Διάστασης Σύγκλεισης)

Κατασκευάστηκαν διαφανείς νάρθηκες μεταφοράς που αναπαριστούν με ακρίβεια το τελικό σχήμα που θα έχει η οδοντοστοιχία. Τα δόντια προετοιμάστηκαν καταλλήλως (σ.σ. καθαρίστηκαν και αδροποιήθηκαν) χωρίς τροχισμό και χωρίς αναισθησία. Εγχύθηκε ρευστή ρητίνη (SHOFU Bleach , Japan) στους νάρθηκες και τοποθετήθηκαν στην άνω και την κάτω γνάθο. Πολυμερίστηκαν οι ρητίνες και σε 5′ το νεό σχήμα ήταν πλέον κολλημένο στα δόντια.